Ritme van de dag

‘Hier wordt de koning een slaaf van de werkelijkheid.’

Théodore Monod

Het ritme van de dagen in de woestijn

Thai Chi en ademhalingsoefeningen

We lopen ongeveer zes à zeven dagen door de woestijn. Elke dag is een verassing want het landschap verandert steeds. Het is alsof een grote onzichtbare hand de horizon schildert met een penseel vol wonderlijke verf, met kleuren die je zelf niet kunt verzinnen.

Als we bij zonsopgang opstaan worden we verwend door de zon in al haar glorie. De zonnestralen prikkelen onze gezichten en geven ons dadelijk de nodige energie om aan onze ochtendrituelen te beginnen. We ruimen onze slaapzakken en tenten op en wassen ons vluchtig met onze natte doekjes. Ondertussen is de kok aan onze ontbijt bezig. We reuken de lekkere Marokkaanse pannenkoeken en de muntthee.

Als we alles opgeruimd hebben en klaar zijn voor het ontbijt, worden we dadelijk bediend door onze gastheren. We krijgen koffie, melk, thee, pannekoeken, olijven, smeerkaas, brood, confituur, boter,… bij het ontbijt.

Na het ontbijt beginnen onze gastheren de ontbijttafel te ontruimen en ondertussen beginnen we aan onze ademhalingsoefeningen. Niemand is verplicht om mee te doen. Je sluit aan bij de groep alleen als je dat echt wilt. Nu en dan doen we ook tai chi of yoga. Ook chi qongs passeren de revue.

Als we klaar zijn met onze ontspanningsoefeningen krijgt iedereen een verzegelde fles water (1,5l) mee om aan onze 3 uur durende tocht te beginnen van de voormiddag.

We wandelen achter de kamelen, in groep of alleen. De gids gidst ons door de woestijn zonder kompas of gps. Hij volgt zijn hart en het spoor van zijn voorvaders die dezelfde weg al eeuwen geleden namen richting Tombouctou (Mali). Een tocht van 52 dagen. Iets wat ik zeker ook ooit ga doen. Ongeveer na anderhalf uur wandelen stoppen we even voor een pauze. We worden getrakteerd op appelsienen of nootjes.

Nog voor de zon recht boven ons hoofd schijnt, stoppen we voor onze middagpauze. Een middagpauze van minstens 3 uur. Terwijl wij onze matjes klaar leggen om te relaxen, wordt de thee geserveerd. Ondertussen begint de kok aan een vegetarisch middagmaal. Na een lekkere maaltijd krijgen we nog wat fruit. Terwijl de kok en onze gastheren de geïmproviseerde veldkeuken opruimen doen wij onze welverdiende siësta of lezen we in onze meegebrachte boeken.

Na onze siësta krijgt iedereen terug 1.5 liter water om mee te nemen op zijn tocht van ongeveer twee uren. De kamelen worden beladen met al onze spullen. Wij dragen alleen ons beklede lichaam, iets op onze hoofd tegen de zon en water. Nu en dan worden we zelfs gedragen door de kamelen, als we het wensen.

Net voor zonsondergang stoppen we op een plek waar de tenten worden opgeslagen. Een tent voor de manschappen en de keuken en een grote tent voor ons die we gebruiken om het avondmaal te nuttigen en kleine tenten voor ons om de nacht door te brengen. Zelf slaap ik onder de blote hemel. Ik laat me in slaap wiegen door de beweging en glinstering van de ontelbare sterren.

Terwijl wij vanop een zandduin getuige zijn van een prachtige zonsondergang, krijgen we muntthee te drinken en koekjes te eten. Ondertussen is de kok bezig aan zijn harira(heerlijke soep) en het avondmaal. Een driegangen diner. Na de soep krijgen we iedere avond iets anders te eten. De ene keer tajine, de ander keer couscous en of nog iets anders. Na het eten krijgen we weer fruit en om af te sluiten krijgen we lekkere ijzerkruidthee. Onze kok Obama heeft de gave om eten te koken die voortreffelijk smaakt. Je proeft het gewoon dat hij dit met alle liefde van de wereld klaar maakt.

Na het eten praten we even bij of wordt er muziek gemaakt en gedanst of uit een boek voorgelezen (De Alchemist) of geluisterd naar levensverhalen van elkaar.

Iedereen kruipt naar zijn tentje en bedje vanaf het moment dat hij of zij wilt. We slapen in de totale stilte van de woestijn, onder de ogen van de kamelen die over ons waken. Trouwe viervoeters die ons vol onvoorwaardelijke liefde dienen tot de laatste woestijndag.

An evening in the sahara

Na een dagje wandelen komen we aan op een idyllisch plekje tussen de zandduinen. Tenten worden opgezet, we verfrissen ons even en leggen alles klaar voor een nacht onder de sterrenhemel. Terwijl maakt de kok een heerlijke tajine klaar…